Jesteśmy najlepsi Gdzie pobierać gry Imperator Rome

Imperator: Rome Recenzja gry

Trudna, ogromna, wymagająca dziesiątek godzin nauki, a również właśnie taka, na którą potrafili korzystać szansę. Imperator: Rome to gra zrobiona z teorią o fanach, na której nie powinniście się zawieść.

Studio Paradox Interactive wielkie jest przede ludziom jako twórca długich plus ciężkich gier strategicznych. Serie takie jak Hearts of Iron, Europa Universalis czy Crusader Kings to przedsięwzięcie najwybitniejsi przedstawiciele gatunku grand strategy games. Nie powinno więc dziwić, że z drugą realizacją tych deweloperów wiązałem duże szanse, zwłaszcza iż jej historia przeprowadzać się korzystała w mojej ulubionej epoce – starożytności. Wyznam od razu, że moje oczekiwania stały w duzi zaspokojone, a Imperator Rome jest następującą dobrą rolą w portfolio szwedzkiego studia.

Istnieje to również, w jasnym sensie, brakujące ogniwo w dorobku Paradoxu. Wszystka z obecnych dużych metod tej grupy wiązała się do indywidualnej epoki starej dodatkowo bogata domniemywać, że ambicją twórców jest zrobienie tego modelu tytułu dla wszystkiego ważnego okresu. Twórcy już raz zmierzyli się ze starożytnością, wypuszczając w 2008 roku, nieco już zapomnianą Europę Universalis: Rome. Była toż przecież gra wydana pod nazwą cyklu Europa Universalis oraz w przeciwieństwie do nowych flagowych tytułów studia otrzymała zaledwie jedno wielkie rozszerzenie. Imperator Rome oddaje się natomiast nawiązywać nową dużą serię gier, obiecując wieloletnie wsparcie oraz żyć może kolejne odsłony w dalszej przyszłości. Zastanówmy się zatem, jak zrobić starożytne imperium i czemu jest to tak bardzo wciągające zajęcie?

Jak stać imperatorem

Aby uczciwie zrecenzować grę taką jak Imperator Rome, potrzebnych jest trochę słów wstępu. Rozpocznijmy od tego, że tytuł tenże wtedy zdrowa i trudna strategia czasu rzeczywistego z aktywną pauzą, osadzona dokładnie w warunkach historycznych. Jeśli inwestuje się Wam, że części takie jak Cywilizacja czy Total War mają rozbudowaną mechanikę, może Was czekać niemałe zaskoczenie. Jest toż zarówno zaleta, kiedy i zaleta gier tego gatunku. Niestety są to sztuki, w jakich bierze się szybkość klikania, w obiekcie uzyskania jak najszybszej liczby firm i polania nimi bazy nieprzyjaciela. Większość czasu spędzamy tu, analizując rozbudowane tabele pełne cyferek i majstrując przy złożonym mechanizmie, jakim jest swoje państwo. Z tegoż powodu pewność nie są to gry dla każdego. Nie nosi tutaj wartkiej akcji czy spektakularnych bitew, i wszystek nasz ruch winien być poprzedzony dokładnym planowaniem.

Wszystko to mówi również Imperatora. Jest więc ogromna gra, nauka zasad jakiej może zająć nawet kilka miesięcy. Znaczy to, niestety, że próg wejścia jest tutaj dużo jasny oraz kobiety, które wcześniej nie miały do działania spośród tym rodzajem, będą musiały wykazać się solidną dozą cierpliwości i uporu w poznawaniu mechanizmów gry. Warto jednak rozpocząć ten wysiłek, gdyż Rome, podobnie jak nowe produkcje Paradoxu, jest najszerszej wartości silnikiem historycznym. Przy bliższym poznaniu tytuł ten oferuje niesamowitą grę wyobraźni, w jakiej możemy osobiście przychodzić na kurs dziejów i cenić konsekwencję naszych działań.

Z tych i względów muszę szczerze wyznać, że po ponad 50 godzinach rozgrywki zrozumiał tą sztukę zaledwie częściowo. Jestem mocno przekonany, że po wydaniu tego dokumentu i powrocie do gry także przez większy czas będę się uczyć kolejnych niuansów zabawy. Dlatego te niniejszy artykuł stanowi w wszyscy subiektywną i opartą na swoich doświadczeniach recenzję, i nie gruntowną analizę produktu. Niestety będę wówczas próbować odpowiedzieć na badanie, czy Imperator jest zgodniejszy, czy niższy od drugich ważnych gier Paradoxu. Z przyjemnością opowiem Wam natomiast, kiedy się przy tej grze bawiłem.

Europa Universalis: Rome II

Choć chcę uniknąć porównań, wiem, że dla weteranów gatunku pierwsza będzie reakcję na pytanie, do jakiej innej gry Paradoxu Imperator stanowi niezmiernie zbliżony. Odpowiedzi udzielili sami twórcy, wskazując, że przynajmniej w bliskiej nowej produkcji mieszają elementy Europy Universalis, Crusader Kings i Victorii, to wymagają, aby była ona stosowana jak sequel Europy Universalis: Rome.

Oczywiście Imperator mówi o czasach starożytnych, a jedna akcja gry podejmuje się w roku 304 p.n.e., kilkanaście lat po śmierci Aleksandra Wielkiego. Rzym jest więc samą spośród kilku rozliczających się sił politycznych w Italii i zaczyna dopiero marsz ku swej przyszłej potędze. Nie jest obecne natomiast sama grywalna nacja, gdyż do dyspozycji mamy tu ponad 400 królestw, plemion i imperiów, umieszczonych na gruncie Europy, Afryki Północnej, Bliskiego Wschodu i Indii. Sama mapa ma wtedy w Imperatorze taki obszar jak w Crusader Kings II wzbogaconym o każde rozszerzenia. Celem gry jest dokładnie budowa jak najszerszego państwa w ustalonym czasie.

Będąc na uwadze politykę opierania rodzimych produkcji, jaką Paradox z powodzeniem prowadzi już od lat, można spokojnie założyć, że jest obecne brak celowy. Jeżeli Imperator odniesie sukces, wówczas czeka go szereg płatnych rozszerzeń, jakie potrafią między innymi powiększyć ramy czasowe gry. Pomimo iż termin ten już w niniejszej chwili jest znakomity, są w nim znaczenia, które aż podejmują się o DLC, i warto pamiętać, że stanowi więc dzieło zaprojektowane z świadomością o dużym wsparciu po premierze.

Starożytne krainy

W perspektywy i mapa kampanii może ulec rozszerzeniu, jednak już w tym momencie wiąże się ona z wielkiej liczby 7000 miast. Stanowią one najniższą firmę administracyjną naszego państwa, zamieszkaną przez nowe rodzaje ludności. Miasta zgrupowane są w okolice, które z zmianie najbardziej przypominają stanem oraz wymiarem to, co potrafimy z pozostałych gier Paradoxu. Chcąc zobrazować szczegółowość nowej mapy, deweloperzy w którymkolwiek z filmów promocyjnych posłużyli się przykładem Sycylii. Wyspa taż w najnowszym Hearts of Iron podzielona stała na 9 mniejszych rozmiarów, podczas jeżeli w Imperatorze dopasowuje się z zaledwie dwóch prowincji. W ich skład wchodzą jednak 23 miasta, po których swobodnie kierować się mogą nasze głowy, co wydaje większe szanse taktyczne w razie ewentualnego konfliktu zbrojnego.

Całą mapę oglądać możemy w 18 różnych widokach, dostarczających wiadomości o ukształtowaniu terenu, podziale politycznym, kulturowym czy religijnym itd. Pomimo swego rozmiaru stanowi ona bardzo szczegółowa, i ilość informacjach, jakie niesie, może być przytłaczająca.

Nie całe lokale są jednak tanie od razu. Akcja gry męczy się w momentach, w których gęstość zaludnienia nie istniała właściwie jasna jak dziś, przez co niektóre obszary pozostają niezamieszkane. Przykładowo, gdy w trakcie gry uzyskałem opiekę nad Korsyką i Sardynią, część wysp musiałem skolonizować, zakładając całkiem inne osady.

Tysiące plemion

Tereny zamieszkane podzielone zostały pomiędzy 400 grywalnych nacji. Wszystka z dostępnych frakcji należy do indywidualnej z trzech kategorii: są to republiki, monarchie lub plemiona. Przyjmując się na właściwą nację, wybieramy więc jednocześnie ustrój polityczny. Wybór ten określa w realnym sensie dalszą część zabawy. Stosując na model na Rzym, który w III w. p.n.e. był republiką arystokratyczną, powinniśmy brać się z obecnym, że swoje decyzje będą musiały wziąć akceptację senatu, a nasz przywódca, w niniejszym fakcie konsul, chciany będzie raz do roku. Tym jedynym, w relacji od tej sytuacji politycznej, każdego roku produkować będziemy różne bonusy związane z osobą naszego aktualnego przywódcy.

Jakość będzie robić inaczej, jeśli postanowimy się na grę monarchią. W niniejszym wypadku nasz rządzący będzie spełniać władzę dożywotnio dodatkowo nie będzie wymagał zajmować się zdaniem senatu. Oznacza to, że bonusy, jakie pobierzemy od władcy, pokażą się nic dużo wytrzymałe, i nasza polityka inna nie będzie właśnie szybko zależna od będących na dworze nastrojów. Z nowej jednakże części nasz rządzący będzie wymagał stale pytać o popularność wśród ludu. Jej spadek może spowodować do destabilizacji kraju, i w konsekwencji do buntu i utraty władzy. Oczywiście działania, które dostarczą nam popularność wśród ludu, nie zawszę będą tożsame z racją stanu, co często zmusi nas do podejmowania mądrych decyzji.

Nie możliwość opisać wszystkich funkcję związanych z zespołem władzy w sztuce Imperator Rome, powinien jednak przyznać, że szuka się on tak. Zabawa różnymi ustrojami faktycznie wygląda inaczej, a podchodzenie do tego, w jaki metoda powinien działać król, a gdy trzymać się konsul, sprawia sporo satysfakcji. Prowadzi to też wyraźnie, jak złożony system naczyń połączonych stanowi gra w Imperatorze.

Gospodarka niewolnicza

Ustrój polityczny wpływa też pośrednio na tempo organizowania przez nasze państwo zasobów. Te zostały w Imperatorze wydane na kilka kategorii, z jakich każda jest do czegoś nowego. Najbardziej wielkie jest złoto. Źródłem dochodu są tu, rzecz jasna, podatki i handel.

Pieniądze nie są ale najważniejszym surowcem, gdyż na szeroko pojęty rozwój naszego świata wpływają punkty militarne, społeczne i oratorskie. Te podstawowe wykorzystujemy przy podejmowaniu decyzji wojskowych, takich jak forma dróg legionowych czy przygranicznych fortyfikacji, umożliwiają one również na rozwój tradycji militarnych, przynoszących solidne bonusy naszym armiom. Punkty cywilne służą specjalnie do adaptacji innowacji, będących odwzorowaniem postępie technologicznego, i wydając punkty oratorskie, możemy wybierać działania dyplomatyczne lub administracyjne, takie jak zmiana obowiązujących praw.

Podobnie sprawa patrzy w przypadku religii, jaka w starożytności odgrywała zasadniczą rolę. Tak gdy w Europie Universalis: Rome w realnych odstępach czasu mamy okazja celebrowania obrzędów religijnych i przywoływania tzw. omenów, które przez pewien etap będą kierować nam dużych bonusów.

Słodkie życie gubernatora

Ilość złota w naszym skarbcu nigdy nie determinuje tego, jak prawidłowo poprawia się nasz kraj, a źródła pozyskiwania wszelkich rodzajów punktów rozwoju są naprawdę zróżnicowanie. Gdy teraz wspomniałem, część zasobów odbieramy jako bonus od statystyk naszego władcy. O ile w organizmach republikańskich nasza sprawa na tym tłu zamienia się dość szybko, tak grając królestwem, warto jechać do tego, by nasz pracodawca był jako dużo profesjonalny. Trzeba tutaj jednak wyraźnie podkreślić, że Imperator nie zatrzymuje się na wymiarze dynastycznym naprawdę ciężko jak Crusaders Kings. Gramy tu narodem, zaś nie określoną dynastią, przez co część mechanizmów erpegowych została uproszczona. Pomimo to nowy Rome w dalszym rozwoju potrafi snuć niesamowite historie intryg pałacowych, przy których fabuła House of Cards to dobranocka.

Drinkom z narzędzi Gry do pobrania pobierzgrepc.com zezwalających na ingerencję w politykę jest okazję obsadzania konkretnymi postaciami kluczowych zajęć w górze. Służy to nowe bonusy do statystyk, ale pozwala też zautomatyzować zarządzanie prowincjami. Są one bowiem zgrupowane w doroślejsze wartości, zwane regionami, dla których znajdujemy gubernatorów. Realizują oni wskazaną przez nas politykę, która planuje szacunek na działanie mieszkańców nawet kilkudziesięciu miast położonych w możliwościom terenie. Miejscowa ludność podzielona została na cztery kategorie (obywatele, wolni mieszkańcy, współplemieńcy i niewolnicy), i wszystka spośród nich wzmacnia nasze dochody w zasięgu innego sposobu elementów i statystyk. Polityka gubernatora, wraz ze grupą religijną i kulturową każdej prowincji, determinuje zadowolenie ludzi tych linii społecznych, natomiast tymże jednym wielkość naszych zysków.

Rzeczpospolita kupiecka

Jeśli dobrze jest Wam mało funkcji i zależności między kolejnymi elementami gry, to rzekę tylko, że wszystko, co opisałem, stanowi jedynie społeczny również niezwykle uproszczony obraz prowadzenia polityki wewnętrznej w Imperatorze. Przez pierwszych kilkanaście godzin starałem się ten skomplikowany proces poznać i zrozumieć. Choć potrafi się to wręczyć zadaniem ciężkim i karkołomnym, w rzeczy jest znacznie przyjemne. Poszczególne elementy tej poważnej układanki stosują się ze sobą w sensowny sposób, i drugie wydarzenia stanowią logiczną konsekwencję wybieranych przez nas decyzji. Zarządzanie społeczeństwem i gospodarką starożytnych królestw to wprawdzie tylko drink z elementów zabawy w Romie, innym jest polityka międzynarodowa. Ta została zrobiona w porządek fantastyczny, a ważnym tego przypadkiem niech będzie handel.

Wszystkie z centrów w bliskich prowincjach produkuje jeden z kilkudziesięciu towarów handlowych, o unikalnych właściwościach. Strona z nich gwarantuje bonusy do dochodów z podatków lub tempa prowadzenia badań naukowych, drugie zaś idą na produkcję wybranych firm wojskowych. Nic nie przebywa na ścianie, by trzon armii rzymskiej stanowiła kawaleria stepowa wspierana przez słonie bojowe, o ile oczywiście sprowadzimy wcześniej do Wiecznego Miasta odpowiednią liczbę tych niezwykłych zwierząt. Towarzyszy zatem do niezwykle popularnych sytuacji, w jakich to handel może stanowić o faktycznej sile mniejszych państw. Jeżeli na dowód żadne plemię w własnej miejscowości nie ma dostępu do metalu, a nam nie uda się go ograniczyć, możemy osiągnąć dojazd do firm ciężkiej piechoty, zdobywając tym jedynym wyraźną przewagę militarną nad sąsiadami.

Corps diplomatique

Nie zawsze jednak strategiczne surowce tworzą w polskim zasięgu, i nawet jeżeli faktycznie jest, zatem ich eksporterzy muszą chcieć zacząć z nami współpracę. Relacje dyplomatyczne w sztuce zależne są od całej masy czynników. Przede każdym wszystek region jest przypisaną mu funkcję, która kwalifikuje jego granicy w charakterze stosunków międzynarodowych. Wykorzystując jako same państwo-miasto, możemy na dowód inicjować powstanie ligi obronnej, w porządek której wejdą inne małe państewka. Z pozostałej strony potężne imperia, sklasyfikowane w walce jako wielkie potęgi, nie mogą realizować tego rodzaju sojuszów. Nic nie jest ale na granicy, aby dodawały się one w politykę mniejszych królestw, zmuszając je na przykład do przymusowego zakończenia jakiegoś lokalnego konfliktu.

Wielkość naszego państwa wpływa nie wyłącznie na opcje dyplomatyczne, ale więcej na to, co wspominają o nas inni starożytni władcy. Jeśli nasze legiony zaczną systematycznie podbijać małe galijskie plemiona, potrafimy żyć stali, iż nie będą one tym faktem zachwycone i szybko czy później zaczną zbierać się w związki obronne. Właściwie każda wygrana kampania wojenna zwiększa współczynnik agresywnej ekspansji, który szybko może zrujnować nasze relacje zagraniczne. Niechciana wojna podnosi również wartość wskaźnika tyranii w swym państwie, który sprawia niekorzystnie na jego kondycję wewnętrzną. Przed każdym większym konfliktem zbrojnym warto się więc poważnie zastanowić, lub stanowi obecne najidealniejsze rozwiązanie w aktualnej sytuacji politycznej.

Wojna stanowi w atrakcji tylko drinkom z urządzeń prowadzenia polityki międzynarodowej. Nic nie siedzi na granicy, by skutecznie dokonywać ekspansji środkami pokojowymi. Co ważne, w przeciwieństwie do wielu innych tytułów strategicznych w Imperatorze rozwiązania dyplomatyczne faktycznie działają. Informacje z sąsiadami poprawić możemy, prowadząc im dary lub ustanawiając czasowych ambasadorów. Zwłaszcza ten inny forma jest wysoce skuteczny a przy odrobinie wytrwałości możemy zaprzyjaźnić się nawet z ludami o odmiennej kulturze czy religii.

Opcje dyplomatyczne przewidziane dla krajów o innej randze pozwalają następnie kształtować nawiązane relacje w sposób idealni do wielkości polskiej i okolicy, z jaką używamy się porozumieć. Na dowolnym stopniu gry pozwoli to nawet na wchłanianie mniejszych państw klienckich przez polskie państwem, i poprzez to badanie jego możliwości bez udziału wojska.

Chociaż dyplomacja stanowi w Imperatorze na końcu rozwinięta, że z powodzeniem potrafi żyć strategicznym narzędziem prowadzenia rozgrywki, to przecież każdy domorosły cezar prędzej lub później ruszy na wojnę. Ta lecz jest inną mocną stroną nowej prac Paradoxu. Aspekt ten jest mało mniej rozbudowany niż w wypadku Hearts of Iron, ale również dużo mocny niż w Crusader Kings.

Tym, co przede każdym stanowi o sile naszej armii, są zasoby siły ludzkiej, jakimi mamy. Jest to domowego rodzaju materiał, który decyduje możliwości naszej populacji w obrębie wystawiania ludzi odpowiednich do gry.

O zwycięstwie w walce, poza liczebnością wojsk natomiast ich charakterem, decydują oraz umiejętności generała i zestaw odpowiedniej taktyki wojennej. Tak gdy w przeciwnych atrakcjach Paradoxu, no a w Imperatorze nie sterujemy pojedynczymi jednostkami, i całymi armiami, zaś wynik samych potyczek obliczany jest poprzez komputer. Niemniej skala działań zbrojnych, które nieraz obejmują wszystkie kraje, umieszcza się imponująca i powoduje spore miejsce do taktycznych popisów. Mnogość oddziałów biorących udział w polskich czynnościach pewno istnieć początkowo niemożliwa do ogarnięcia, stąd też część rozkazów możemy zautomatyzować, oddając większą siłę naszym generałom.

Na inną uwagę zasługuje mechanika oblegania fortów, która teraz kładzie się na etapach kostką i uczeniu szeregu statystyk. Sprawia to, że czas prowadzonych oblężeń nie jest szybko tak dużo skorelowany z samą ilością strony atakującej. Ufortyfikowane miejscowości stanowią strategiczne momenty w określonej prowincji także mogą utrudniać ruch wrogich wojsk na bliskich obszarach. Aby przejąć samą prowincję, nie musimy też zajmować wszystkiego jej miasta, ponieważ wystarczy zdobyć kontrolę nad stolicą i jedynymi fortami. Zachęca więc do przemyślanego prowadzenia działalności, gdyż mocne i skoordynowane wpadnięcie na dobrzy nas świat może skończyć konflikt, zanim silniejsze jednostki wroga dotrą do teatru naszych zadań. Z dodatkowej części budowa fortów w strategicznych terenach naszego świata może opóźnić największą ofensywę przeciwnika.

Kwestie technologiczne oraz odrobina narzekania

Także jak inne ważne strategie Paradoxu Imperator Rome dysponuje najpotężniejszym silnikiem graficznym w spraw – wyobraźnią gracza. Grupa tej drogiej produkcji odbywa się w bliskich głowach, przez co jej warstwa graficzna jest stonowana, jak na świeże standardy. Całość rozgrywki kierowana istnieje na ważnej mapie świata, którą możemy czytać w kilkunastu trybach, utrzymując się przy tym wszelkim gąszczem tabelek i zestawień. Nie świadczy to zapewne, że gra jest niska, wręcz przeciwnie, to zapewne najładniejsza realizacja tego modelu, jaką widziałem. Na karcie kampanii dostrzec można różnorodne detale, a interfejs duży jest czymś stylizowanych dodatków. Portrety postaci, zamieniające się pory roku lub grafiki towarzyszące wyskakującym oknom decyzji nadają całości fantastyczny klimat antycznego świata. Wrażenie to zwiększa