Ekstra film Lato '85 (2020)

Lato '85 (2020) - Czas trwania 1 godz. 40 min.

Reżyseria: François Ozon

Scenariusz: François Ozon

Gatunek: Dramat / Komedia

Produkcja: Francja

Premiera: 14 lipca 2020 (świat)

Ocena użytkowników 7/10

Wakacje spędzone w Normandii pozwalają 16-letniemu Alexisowi poznać samego siebie.

W pierwszej scenie filmu "Lato ‘85" żandarm prowadzi nastoletniego Alexisa (Félix Lefebvre) na salę rozpraw. Towarzyszy nam subiektywna narracja głównego bohatera. Chłopak zdradza, że fascynuje się śmiercią i będzie komunikować o trupie jednostki, którą znał. Rzuca wyzywająco do kamery, że jeśli osoby nie ciekawi historię, i tak nie odtwarza tej historii dla nas. Następuje aczkolwiek niespodziewana wolta: przenosimy się na zalaną słońcem plażę. Lazurowe morze, śnieżnobiałe klify, radosne okrzyki wczasowiczów i ani śladu kostuchy. Czy Alexis nas zwodzi? Natomiast może reżyser zaczyna swoją grę spośród widzem? Prawda mieści się gdzieś pośrodku, bowiem wkraczamy w zniewalający świat François Ozona.

Jego nowy film "Lato ‘85" toczy się w przybrzeżnej miejscowości w Normandii, an akcja obejmuje dwa bliskie projekty czasowe. W głównym poznajemy wydarzenia wiodące do śmierci Davida (Benjamin Voisin), 18-latka pracującego w sklepiku żeglarskim. Bohater spotykan Alexisa w całkiem nietypowych okolicznościach. Ratuje mu życie, kiedy ten, żeglując, wpada do morza. Pośród nastolatkami zaczyna się rozwijać uczucie, lecz szczęście nie obstaje zbyt długo. Przyczynia się do tego towarzystwo wkraczającej pomiędzy kochanków Kate (Philippine Velge). Drugi plan czasowy to teraźniejszość, w której Alexis mierzy się z oskarżeniami o popełnienie przewinienia. Nielinearny ciąg zdarzeń, komentowanych w subiektywnej narracji przez herosa, stopniowo odsłania prawdę o relacjach istot i tym, jak chłopak zrobił.

Według odbiegającym od pozostałości twórczości "Dzięki Bogu", Ozon wraca do ulubionych tematów i motywów. Znowu bawi się kliszami gatunkowymi i miesza płaszczyzny czasowe. Zastanawia się też nad związkiem fikcji z realnością i realizuje zmysłowe dzieło, sprawiające prawie fizyczną przyjemność. Podstawą, na której utrzymuje film, jest kino inicjacyjne połączone wraz z gejowską love story. Równie silne, jakie możliwości porywy serca jak i również wewnętrzne rozterki, przybywają się tu obecność i przeczucie zgonu, zapowiedziane i powracające w narracji Alexisa. Protagonista trochę nazbyt nachalnie przypomina naszej firmie o swoim zainteresowaniu tematem - nie zaakceptować uwierzycie jeśli opowiem, że wspominając kąpiel w domu przyjaciela, przyrównuje łazienkę do grobowca. Ta refleksja pozwala jednak odgadnąć, że mamy do czynienia z osobliwą oraz zamkniętą w naszym świecie jednostką. Jak że przeciwieństwa się przyciągają, na jego drodze staje David. Pełen wigoru jak i również uroku osobistego młodzieniec inicjuje wspólne zgrupowania na motorze, rozwiązania do kina lub wesołego miasteczka. Różnice między kochankami najpomyślniej obrazuje scena, przy której spotykają nieznajomego rzucającego się pod samochód. David momentalnie rusza mu ze wsparciem, an Alexis zatrzymuje się, zafascynowany tym widokiem. Zaskakująco mroczna natura protagonisty o twarzy cherubina, zderza się z pogodą ducha i energią drugiego z zuchów.

Reżyserowi nie chodzi jednak o łatwy kontrast, lecz zarysowanie pasjonującej relacji miłosnej, szybko przeradzającej się w destrukcyjny stosunek. W jednej scenie bohaterowie przywołują nawet postaci Verlaine’a i Rimbauda, a przecież trudno o w wyższym stopniu sugestywne odniesienie do odwiedzenia intensywnego i wyniszczającego uczucia niż historia francuskich poetów. Trudność w stosunkach Alexisa z Davidem opiera się na innym bagażu doświadczeń. Dla 16-letniego protagonisty partner jest pierwszą wielką miłością. Romantyczna wizja nieustającego bycia ze sobą, a równocześnie chorobliwa zazdrość dominują u niego nad roztropną oceną sytuacji. Więcej niż jeden lata starszy David podchodzi do połączeniu z większym dystansem. Choć na początku bardzo się angażuje, z czasem poczuje wyczerpanie i potrzebę odmiany. Ozon odmalowuje więc z góry skazany na rozpad, lecz rozbudzający wyobraźnię związek. Wiarygodność relacji wygrywają młodzi aktorzy: ich niesamowita naturalność i swoboda poprzednio kamerą ożywiają wszelką wspólną scenę. Już przy pierwszej rozmowie w domu Davida widzimy ich złaknione spojrzenia i wzrastające podniecenie.

Kochanków rozdziela nagła śmierć starszego z nich, natomiast ponownie scala narracjan Alexisa, która wydaje się być częścią jego własnego tekstu prozatorskiego. Zainspirowana przez nauczyciela herosa, ma ocalić wspomnienie o ukochanym jak i również wyjawić motywację mocnych działań z historii. Ozon po jednego razu wtóry portretuje więc bohatera zdolnego konstruować autonomiczną opowieść. Naprawdę było na przykład w "Basenie", w którym miejscu autorka kryminałów przygotowywała kolejny utwór, zaś ten materializował się na ekranie. Zacierała się tam zapora między fikcją i realnością. W "Lecie ‘85" reżyser stosuje narrację protagonisty, żeby łączyć płaszczyzny tymczasowe i zwrócić uwagę na rozmijanie się literackich, idealistycznych wyobrażeń z banalnością życia. Niedoświadczony Alexis opisuje zmarłego Davida jako upragnionego przyjaciela, a komentując wspólnie spędzone chwile, uwzniośla relację z kochankiem. Jak po scenie pierwszego zbliżenia seksualnego, które spośród perspektywy czasu mówi jako "najpiękniejszą noc w życiu". Ozon wyraźnie sympatyzuje wraz z bohaterem i odrzucić pokazuje erotycznych igraszek, by przypadkiem nie odkryć ich zwyczajności. Ma świadomość, iż Alexis wyraźnie przesadza, ale ważniejsza od wierności faktom jest praca pamięć oraz prawda emocjonalna. Reżyser wyraża tym danym tęsknotę za predyspozycją młodych do bezgranicznego oddania się uczuciom, które przekształcają ich odbiór rzeczywistości.

Zuch filtruje wydarzenia poprzez swoją wrażliwość, jak znajduje przedłużenie w warstwie formalnej. Świstki poprzedzające śmierć Davida są filmowane w ciepłych, nasyconych odcieniach. Rozświetlone kadry ukazują oszałamiające piękno przybrzeżnej okolicy oraz fetyszyzują młode, zgrabne ciałka nastolatków. Rzeczywistość czasów 80., którą wizualnie kojarzymy z tandetą i kiczem, prezentuje się w obiektywie kamery wyjątkowo korzystnie. Glob przedstawiony buzuje od momentu erotycznego napięcian oraz zmysłowych wibracji, spośród czym rymuje się faktura obrazów – wyestetyzowanych tak, hdy pragniemy ich dotknąć i zostać wchłonięci w ekran. Ozon umiejętnie wykorzystuje również ówczesne przeboje, przywracając je do łask. "Sailing" Roda Stewarta czy "Self Control" Rafa dawno odrzucić brzmiały tak odświeżająco. Piosenki uzupełniają nostalgiczny nastrój filmu jak i również współgrają z emocjonalnymi wahaniami Alexisa. Pełna estetyka znacząco przerabia się w momentach, rozgrywających się po odejściu Davida. Tak jakby świat kluczowego bohatera nagle stracił barwy i uszło z niego życie. Melancholii spowijającej myśli protagonisty odpowiadają zimne tonacje, a krajobrazy północnej Francji wydają się naznaczone brakiem. Pogoda żałobna tych sekwencji niesamowicie przełamuje inicjacyjno-miłosną atmosferę, odrywając "Lato ‘85" od standardowych narracji coming-of-age. Ozon nie byłby sobą, gdyby nie spróbował rozbić utartych planów i wychodzi wraz z tego obronną dłonią.

Swobodne przechodzenie z jednego planu czasowego w drugi, umożliwia Francuzowi na cokolwiek jeszcze: przewrotną historię o ucieczce od czasu śmierci i pozycji przypadku. Pierwsza kojarzy się ze skonfrontowaniem Alexisa z namacalnością umierania. Znamienna wydaje się zwłaszcza scena spotkania chłopaka w kostnicy, gdzie spoczywa ciało Davida. Widok martwego kochanka napawa fita takim lękiem, że szybko wybiega w zewnątrz. Bohater, zanim utratą partnera zafascynowany przecież śmiercią, doznaje traumy po zmierzeniu się z tą kobietą osobiście. Najpierw ryzykuje oswoić strach oraz zapełnić pustkę, tworyc o Davidzie. Na całkowite uwolnienie się od demonów dawnych lat pozwoli mu wyłącznie spełnienie dziwnej obietnicy danej zmarłemu. Alexis mówi, że "jedyne, co się liczy, to umieć zniknąć przed własną historią", a reżyser jemu w tym publicznie pomaga.

Ostatnia scenka pokazuje bowiem oryginalne otwarcie dla herosa, które wyznacza incydentalne spotkanie z przystojnym nastolatkiem, poznanym dawniej na ulicy. Nie tak dawno przypadek zrządził narodziny związku Alexisa z Davidem a mianowicie niewiele brakowało, aby protagonista pożeglował w takim przypadku z Chrisem i minął się wraz z przyszłym kochankiem. Podobny zbieg okoliczności zapewnia teraz szansę w zapomnienie o boleści i ucieczkę w ramionach innego. Może przypadkowa była także śmierć 18-letniego partnera czy inne fabularne wypadki, ale obok Ozona ostatecznie gubi to znaczenie. Przy ostatniej scenie triumfuje bowiem życie: rzeczywistość bohatera ponownie wypełniają ciepłe barwy. Widok łodzi Alexisa i nowego znajomego na otwartym morzu owo symbol zmierzania po nieznane, ale również nadziei na wolność: od wspomnień, żalu i piętna czołowej miłości. http://filmyzlektorem.pl/ Darmowe Filmy