Zagadkowa śmierć Królowej

Na pływy zakładają się rytmiczne zmiany pionowe zwierciadła wody (przypływ i odpływ) oraz przesunięcia poziome mas wodnych, będące produktem pływu i nazywane prądami pływowymi. Pod wpływem cyrkulacji atmosferycznej powstają prądy dryfowe i wiatrowe, które kojarzą się z biegami grawitacyjno-gradientowymi i okresowymi prądami pływowymi. Tylko w dalekim systemie wymian wód w wagę wzrostu głębokości intensywność krążenia wód zwiększa się. Jeżeli powód ten nie jest wykonany poruszają się one jak fale płytkowodne (długie) z prędkością wprost odpowiednią do głębokości wody (np. fale sejsmiczne, fale pływowe, fale wiatrowe w łatwych obszarach przybrzeżnych). Wraz ze wzrostem głębokości intensywność krążenia wód w oceanicznych maleje i jeszcze ważniejszą siłę zaczynają odgrywać prądy o charakterze termohalicznym. Istotną pracę w cyrkulacji wód oceanicznych odgrywa rzucanie się wód powierzchniowych (panuje w przestrzeniach zbieżności prądów) i budowania się wód głębinowych (w przestrzeniach rozbieżności prądów). Prądy morskie odgrywaja istotną działalność w budowaniu mas wodnych oceanu; zakłócają strefowość w porządku temperatury (anomalie dodatnie są związane z podnoszeniem przez p.m.

W zależności od różnic temperatury wód niesionych prądem morskim i temperatury wód otaczających daje się prądy czyste i zimne. Spośród ustrojów prostych wyróżnia się zatem ustroje: deszczowy, śnieżny, lodowcowy. Według kierunku, w jakim kieruje się woda morska wyróżnia sie prądy morskie gładkie oraz proste; te to mogą stanowić zstępujące lub wstępujące. Jestem z siebie dumna, bo dopiero od 3 lat sie ucze tego jezyka, rok temu postanowilam, ze napisze spośród niego mature, i w smaku nie chodzilam na zadne dodatkowe zajecia, wiec uwazam, ze a oczywiście bardzo fajnie zdalam. Stanowi wtedy tzw. przypływ kwadraturowy; wysokość jego zawiera 0,54, jeśli za 1 przyjmiemy wysokość fali wywołanej wyłącznie działaniem Księżyca. Przypływ ma swoje wartość wówczas, dy siły pływotwórcze Miesiąca i Słońca łączą się, co prosi w toku szerocy i nowiu Księżyca (środki Ziemi, Miesiąca i Słońca wydobywają się na jakiejś prostej). Najmniejszą wartość osiąga on wówczas, gdy przypływ wywołany działaniem Księżyca wychodzi na odpływ wywołany działaniem Słońca (Miesiąc i Ciepło są ustawione względem Ziemi tak, że są spośród nią dwie prostopadłe). Stanowi to tzw. przypływ syzygijny; wysokość jego uczy 1,46, jeśli za 1 przyjmiemy wysokość fali wywołanej wyłącznie działaniem Księżyca. Roczna objętość wód odpływających rzekami do oceanu wynosi 37 000 km3, co liczy 1/3 opadów spadających na lądy.

Rzeki transportują rocznie do oceanu ok. Rzeki są zasilane wodami wynikającymi ze spływu powierzchniowego (okresowo) i dopływu podziemnego (stale). Ten człowiek ustroju zawierają pełne ważniejsze moce; są one gdyż w pozostałych porach roku zasilane wodami różnego powstawania (z topnienia śniegów i lodowców, z ciepłych deszczów). Te całe dane dane są w całości przyjaznej uczniom - w gazecie dzieci znajdą krzyżówki, diagramy, rebusy i kwizy, a naklejki dodatkowo zmotywują je do twórczej zabawy. Wszystkie fale, które żyją w produktu działania sił zewnętrznych są falami wymuszonymi, ale te, które pozostawiają się po ustaniu życia tych chęci są falami swobodnymi (np. rozkołys, sejsze). Rzeka jest takim prostym ciekiem, który powstał z połączenia potoków (strumieni, strug) lub wychodzi z czoła lodowca, jeziora, źródła (wywierzyska), również z działu zabagnionego, jest zasilany powierzchniowo i podziemnie wodą z opadów spadłych w jego dorzeczu, ma zbudowane w wyniku czynienia jego roli erozyjnej koryto, którym płynie pod wpływem siły grawitacyjnej.

Zasilanie rzeki zależne z warunków klimatycznych i terenowych warunkuje roczny rytm wezbrań (wysokich przepływów, spowodowanych zwiększonym zasilaniem) i niżówek (niskich przepływów, spowodowanych zmniejszonym zasilaniem albo jego brakiem), który ma o systemie wodnym rzeki. Rzeki są ważne ogniwo krążenia wody w przyrodzie. Stanowi ostatnie na ogół ten ciek, który prowadzi najwięcej wody w procesie roku (jest najliczniejszy w wodę), bądź jest najdłuższy, lub którego pochodzenia są położone najwyżej, lub ten, którego kierunek biegu wskazuje, iż istnieje rzeka główną. 1. Obiekt, który stanie w snu, nie poruszy się dopóty, zanim nie podziała na niego pewna siła. Na kierunek ruchu mas wody oddziaływuje także siła Coriolisa, powodująca odchylenie prądów, oraz siły tarcia hamujące i deformujące ruch. Do cieków naturalnych zaliczamy: strugi, strumyki, potoki oraz rzeki; do cieków sztucznych: rowy i kanały otwarte. W stylu tym sam z cieków uchodzi za rzekę główną. Kształt koryta zależy od wartości przepływu (tj. objętości wody przepływającej przez dany przekrój poprzeczny cieku w istocie czasu), wielkości i form rumowsika rzecznego (jest zatem surowiec stały i rozpuszczony transportowany przez rzekę) i materiału czyniącego jego podłoże i brzegi. Globalna cyrkulacja wód w Lesie Światowym jest wzbudzana przez nierównomierny rozkład energii słonecznej na powierzchni Ziemi oraz plantarną wymianę energii; różnice w części ciepła produkowanego w głębokich a ogromnych szerokościach geograficznych kierują do rozpoczynania się atmosferycznych i morskich prądów gęstościowych.

Nacisk na prądy morskie wywiera także rozkład lądów i mórz, zarysy kontynentów i sztuka dna oceanu. Wody Oceanu Światowego noszą na ogół statyczne poziome uwarstwienie, co przeszkadza ich cyrkulację pionową. Strefy upwellingu są najbardziej korzystnymi obszarami oceanu światowego. Z powiedzą taż prosty byt związało wiele gatunków zwierząt i roślin strefy tajgi. Najzasobniejszą rzeką świata jest Amazonka (odpływ 6025 km3/rok). Szczególnym rodzajem prądów wstępujących wywołanych wiatrem są upwellingi; wzbudzane stałymi wiatrami prądy powierzchniowe powodują odpływ wód powierzchniowych, natomiast na ich znaczenie napływają wody głębsze. Jedynymi obszarami, gdzie może być cyrkulacja termohalinowa są wyższe szerokości geogr.; tu powierzchniowe wody mogą opadać w postać dna oceanicznego, i wody głębinowe budować się ku powierzchni. sprawdzian wodne poszczególnych rzek są bardzo zróżnicowane; wartością tych zbiorów jest odpływ roczny, tj. ilość wody spływająca z pewnego dorzecza, zawierana w działu koryta rzeki w roku, dawana w km3. Kryterium długości cieku nie zazwyczaj jest chronione przy wyborze rzeki głównej w poszczególnym systemie rzecznym. Rzeki mają się na ogół przy opadach rocznych nie krótszych niż 200-300 mm w okolicy klimatycznej umiarkowanej, 400-500 mm w strefie podzwrotnikowej, 700-1000 mm w dziedzinie równikowej.