برندگان اسکار در واقع اسکار خود را ندارند

به گزارش بلو سابتایتل مرجع دانلود زیرنویس و به نقل از   colliderاز دهه 50 ، برندگان جوایز اسکار از فروش یا دفع جوایز معتبر خود ممنوع شده اند. چرا؟

برای افراد در صنعت فیلم ، برنده شدن در اسکار فقط به عنوان یک افتخار دیده نمی شود ، بلکه به عنوان یک راه مطمئن برای تقویت حرفه خود است. حتی اگر داستانهای زیادی در مورد لعنت های جایزه اسکار وجود داشته باشد ، گرفتن یک جایزه برای بهترین یا برجسته چیزی که اغلب به جبران خسارت مالی بزرگتر برای گیرندگان تبدیل می شود ، حداقل در مورد دسته های بزرگ پنج. به گفته Business Insider ، نمایندگان و مدیران پس از کسب جایزه اسکار ، 20 ٪ افزایش چک بازیگر را تخمین می زنند. و این به معنای مزایای مالی داشتن کلمات "برنده جایزه اسکار" در یک پوستر فیلم نیست. با این حال ، وقتی صحبت از مجسمه طلایی به خودی خود می شود ، پول زیادی برای تهیه اسکار در خانه وجود ندارد. در واقعیت ، اگر یک برنده اسکار همیشه سعی کند جایزه خود را بفروشد ، به احتمال زیاد چیزی جز یک دلار درآمد کسب نمی کند. اوه ، و خریدار به احتمال زیاد خود آکادمی خواهد بود.

وقتی فشار به بیل می آید ، برندگان اسکار در واقع اسکار خود را ندارند. به نوعی ، آنها صرفاً جوایز آکادمی را برای مدت زمان مشخصی وام می گیرند. از سال 1951 ، آن دسته از افراد خوش شانس که موفق به کسب جایزه بسیار پر هزینه خود از آکادمی تصاویر متحرک ، هنر و علوم کاملاً ممنوع هستند ، از فروش آن به اشخاص ثالث ، حداقل بدون اینکه ابتدا آن را به مبلغ 1 دلار به آکادمی ارائه دهند بشر آنها همچنین از دفع اسکار به هر روشی دیگر منع شده اند ، خواه پرتاب آن در سطل زباله و یا اهدا آن به امور خیریه. این قانون ، که در آیین نامه آکادمی نوشته شده است ، همچنین در مورد وراث برنده اعمال می شود. اما چگونه و چرا آکادمی تصمیم گرفت که در مورد جوایز آنها ، حقوق مادی دریافت کنندگان اسکار را محدود کند؟ تجارت اسکار در روزهای قبل از سال 1951 چگونه به نظر می رسید؟ و از همه مهمتر ، آیا هنوز هم می توانید به طور قانونی اسکار بخرید؟

آکادمی در سال 1950 یک قانون اسکار بدون فروش را به مقررات خود معرفی کرد

خوب ، چگونگی و چرا موضوع در واقع بسیار ساده است. در سال 1950 ، به منظور جلوگیری از از دست دادن جایزه خود ، آکادمی یک قانون بدون فروش را به کتاب مقررات خود معرفی کرد. قبل از اینکه در واقع این جایزه را به خانه ببرد ، گیرندگان مجبورند قراردادی را امضا کنند که آنها را موظف به ارائه غنائم خود به آکادمی برای مبلغ 1 دلار قبل از تلاش برای فروش یا در غیر این صورت دفع آنها کند. همین مورد در مورد "وراث و انتساب برندگان جوایز آکادمی که ممکن است با هدیه یا Bequest یک مجسمه به دست آورند" نیز همین کار را می کند.

با این حال ، این قانون فقط در مورد اسکار هایی که از سال 1951 به بعد ارائه شده است ، صدق می کند. بنابراین ، کسانی که پول برای پس انداز دارند و در جستجوی اسکار هستند ، هنوز هم خوش شانس هستند: بسیاری از جوایز قبل از 1951 در سالهای اخیر به صورت قانونی خریداری و فروخته شده اند. یک مورد مشهور مربوط به هارولد راسل ، تنها بازیگری است که تاکنون در همان مراسم برای همین نقش دو اسکار را به دست آورد. در سال 1992 ، راسل بهترین بازیگر نقش اول مرد را در یک جایزه نقش پشتیبان که در سال 1947 به دلیل نقش خود در سالهای جانوران زندگی ما با قیمت 60.500 دلار به دست آورد ، به فروش رساند. داستان می گوید که وی برای پرداخت هزینه های پزشکی همسرش به پول نیاز داشت. راسل جایزه افتخاری را که به دلیل الهام بخش جانبازان جنگ جهانی دوم دریافت کرده بود ، نگه داشت. پس از مرگ وی ، در سال 2002 ، مشخص شد كه خریدار تهیه كننده لو واسرمن است كه مجسمه را به آكادمی برگرداند.

آیا هنوز بازاری برای اسکار قدیمی وجود دارد؟

اما طبق گفته گاردین ، تجارت مدرن اسکار در سال 1993 شروع به کار واقعی کرد ، هنگامی که جایزه بهترین بازیگر زن ویوین لی در سال 1939 برای Gone With the Wind با قیمت 563،000 دلار به فروش رسید. در سال 1999 ، مایکل جکسون بهترین جایزه تصویر فیلم را با قیمت 1.54 میلیون دلار خریداری کرد. این مجسمه در سال 2016 مفقود شد. در نظر گرفته شده توسط بسیاری از داستان های بی انتهاست هالیوود ، اسکار بهترین کارگردانی کازابلانکا ، که به مایکل کورتیز اعطا شده است ، در حال حاضر در اختیار دیوید کوپرفیلد است. این جادوگر جایزه 1943 را در سال 2003 با قیمت 232،000 دلار خریداری کرد. بنا بر گزارش ها ، او این جایزه را در اتاق خواب خود به عنوان منبع الهام بخش نگه می دارد.

در سال 2011 ، بهترین فیلمنامه Citizen Kane اسکار ، که توسط Herman Mankiewicz برنده شد ، با قیمت 861.542 دلار به حراج گذاشته شد. به گفته خبرگزاری رویترز ، این جایزه قبلاً در سال 2007 برای حراج گذاشته شده بود ، اما نتوانست قیمت ذخیره آن را برآورده کند. این جایزه با نوعی داستان عجیب و غریب همراه است: پس از گزارش مفقود شدن توسط دختر اورسون ولز ، بیتریس ، در سال 1988 ، در حراج 1994 مجدداً مجدداً ظاهر شد. فروشنده یک فیلمبردار بود که ادعا می کرد ولز به عنوان پرداخت شغل ، جایزه را به وی داده است. بیتریس شکایت کرد و مجسمه را به عقب برگرداند ، اما به نوبه خود توسط آکادمی شکایت شد وقتی که سعی کرد خودش را در سال 2003 به حراج بگذارد. از آنجا که Citizen Kane قبل از سال 1950 به اسکار خود اعطا شد ، در سال 1942 ، Beatrice در این دادخواست پیروز شد و این جایزه ادامه یافت. فروش. وقتی که سعی کردند بهترین بازیگر زن خود را برای فیلم Coquette در سال 1929 بفروشند ، در کنار یک جایزه افتخاری که در سال 1976 دریافت کرد. مانند بیتریس ، آنها را به فروش رساندند. دادگاه توسط آکادمی ، که با موفقیت استدلال کرد که قرارداد پیکفورد در دهه 70 امضا کرد ، هر دو مجسمه را پوشش می داد.

همچنین مواردی از اعضای صنعت وجود داشته است ، به غیر از واسرمن ، که اسکار را در بازار حراج خریداری کرده اند فقط برای بازگرداندن آنها به آکادمی. در سال 2011 ، استیون اسپیلبرگ بهترین بازیگر نقش اول زن در سال 1938 Bette Davis را برای Jezebel با قیمت 578،000 دلار خریداری کرد و آن را به صاحب اصلی خود بازگرداند. پانزده سال قبل ، او همین کار را با اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال 1935 کلارک گابل انجام داد زیرا یک شب اتفاق افتاد. کوین اسپیسی همچنین جایزه 1945 دریافت شده توسط جورج استول را به دلیل کار خود در امتیاز Anchors Aweigh به آکادمی بازگشت.

کارولین اشلیگ ، متخصص حراج و ارزیابی ، حراج و کارشناس ارزیابی ، تخمین می زند که حدود 150 اسکار طی سالها به صورت صریح یا مخفیانه در بازار قرار گرفته است. در سال 2012 ، مجموعه ای از 12 اسکار دوران طلایی با قیمت 3 میلیون دلار به یک خریدار ناشناخته فروخته شد. این تجارت هنوز هم قوی است: در ژوئیه سال 2022 ، حراج های میراث بهترین جایزه فیلمبرداری سینمایی را که توسط کلاید د ویننا برای فیلم 1928 سایه های سفید در دریاهای جنوبی با قیمت 228،000 دلار به دست آورد ، فروختند. یک بار دیگر ، نام خریدار مخفی نگه داشته شده است.